De wake van Tante Johanna

Wij zelf, maar ook het publiek heeft enorm genoten van deze nieuwe lange vorm van Improtheater.

Bartelijn, onze docent, gaf van te voren de kledingcode en ter plekke kregen we onze rol,

met die rol moesten we een stuk neerzetten die 24 uur besloeg, 24 uur een familie spelen die bij elkaar zijn ivm de wake van Tante Johanna.

 

Voorstelling gemist afgelopen zaterdag?

Erg zonde, want hieronder lees je hoe het verder gaat door de ogen van Ananda (oftewel Annemiek)

 

 

 

Van: Ananda Matthijsens (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)
Verzonden: vrijdag 20 juli 2018 17.26
Aan: Huub Verhei (
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)
Onderwerp: Hoe is het met mijn neef?


Hé Huub.

Hoe is het daar neef van me? Via de app zei je dat je gaat samenwonen... wat goed... wat zou jij elke ochtend blij zijn al je je ogen open doet. Want mooi is ze zeker.

Bizar dat we elkaar zolang niet gezien hebben. De laatste keer moet de waken van tante Johanna geweest zijn. Zo wat een vreemd weekend was dat. Ik wist dat wij een vreemde familie hebben maar toen, dat sloeg echt alles.
Ik zie je trouwens nog steeds voor mij met je sloffen, haha.

Hoe gaat het nu met je ouders. Heeft je moeder haar nieuwe huis al helemaal ingericht. Stoer hoor hoe zij na het weekend helemaal haar eigen plan trok. Echt iets voor Jelka. En je vader..? Ik hoorde dat hij uiteindelijk toch niets met Nele begonnen is. Zoiets noem ik gewoon een midlifecrisis. Arme Nele, nu is ze weer alleen.
Ik krijg trouwens nog steeds berichten via facebook van Pieter-Jan. Die man is echt niet klein te krijgen hè. Pure optimist met zijn mening over onze fantastische familie.... zucht.

Weet jij hoe het met Seb en Mila gaat? Ik mail echt nooit met hen en mijn vader blijkbaar ook niet anders had ik alles over ze geweten. Zelf vind ik Seb een aantrekkelijke man met een stompzinnig karakter (tegen niemand zeggen hoor). Ik zou het wel snappen als Mila hem dumpt.

Met mijn ouders gaat het erg goed. Mijn vader is helemaal herboren. Lang leven de relatie therapie. Hij is nu bijna nog zweveriger dan mijn moeder. Zelfs mijn moeder fluit hem af en toe terug. Hoe ze er nu beide bij lopen,om mij kapot te schamen. Maar gelukkig zit ik ver weg.

Oja daarover gesproken. Het gaat echt lekker hier. Kaapstad is mooi. Robbeneiland is indrukwekkend maar nu ik er werk lijkt het steeds normaler te worden allemaal. Die tours geven bevalt mij echt prima. Misschien blijf ik nog wel wat langer. Heb ook iemand ontmoet ;-)

Dag dag en knuffels vanaf hier,

Ananda

P.s. werk jij nog steeds in die koffietent?

 

Vrijdag 3 november 2017, het begin van het tweede improvisatie weekend van Voorheen met Matthijs, het is een feit. We zitten in Borculo in een prachtige inspiratie boerderij. Een grote gezamenlijke leefruimte met open keuken, een hout kachel, slaapzalen met een plafond vol houten balken, een hond die af en toe gezellig binnen komt kijken en kippen die over het erf scharrelen. Op vrijdag avond spelen we een spel, zijn er goede gesprekken en de sfeer is gelijk al goed. Ook vieren we Olga haar verjaardag, ze krijgt sokken met op de zolen de volgende tekst “if you can read this bring me a glass of wine”. Ook hebben Hans en Mireille die naast de hele organisatie ook de catering op zich nemen voor iedereen een magneet van gekleurde hersenen. Het is zo’n gezellige avond dat ik pas op 03.00 uur mijn bedje opzoek.


De volgende ochtend staat er een ontbijt klaar met heerlijke broodjes en eieren met spek. Na het ontbijt komt het tekenpapier tevoorschijn en beginnen de eerste met het maken van kunst met houtskool en wasco, anderen gaan de omgeving verkennen en maken een wandeling. Om 13.00 uur komt onze eerste trainer Evianne en gaan we aan de slag. Hiervoor zijn we gekomen, we gaan improviseren! Vol enthousiasme spelen we. En werken aan fysiek spel waar we aanbod accepteren en er voor zorgen dat er maar twee dingen op het podium gebeuren waarbij ook status van belang is.  

Na een uitgebreide warming up gaan we bewegen. Eén speler begint te bewegen, anderen volgen en er komt een bijpassende beweging bij. Heerlijk om te doen en om te zien. Daarna gaan we scénes spelen vanuit een handeling. Twee spelers zetten de scéne op, gaan aardappels schillen, een auto poetsen, schuren, was vouwen, tekenen of verven en een derde speler komt er bij met een aanbod. Frank heeft een machine waarbij je met losse handen kan verven, Hans en Mireille schuren met  verpakkingen van chocolade en Ad filmt ongegeneerd de auto poetsers. En soms is het ook echt spannend, Simon en Folkert kregen ruzie waardoor Simon een aardappel in zijn oog kreeg. Daarna gingen we in groepjes uit elkaar om een scéne te maken met een vreemde twist er in. Zo stond een gezin in de keuken af te wassen en de drank voorraad in te ruimen en stonden ze tijdens de twist ineens hun spierballen te tonen. Heel erg grappig. Zelf zat ik in een bizarre familie waarbij vader er wel een heel raar naar bed breng ritueel op na hield. Kortom een geslaagde improvisatie middag.  


Die avond spelen we weerwolven, spannend al zijn de wolven niet gepakt. Ook maakten Simon, Hans en Berend-Jan muziek waarbij Olga, Ad en Joy zongen. Daarna nog een spel om vervolgens te doen waar we ook goed in zijn.. nou ja goed… we dansen!! We dansen tot diep in de nacht.


De volgende ochtend komt na een smakelijk ontbijt Martijn, onze tweede trainer binnen. We beginnen in twee rijen waar vanuit een speler met een beweging komt en een ander hem precies nadoet. Maar dat is nog niet zo eenvoudig als het klinkt. Als Martijn stop roept moet je van beweging veranderen en als er twee verschillende bewegingen zijn roept hij wissel met moet je ineens de beweging van de anderen doen. We moeten allemaal een grens over, maar als dat eenmaal lukt is dat ook super om te doen. Daarna mogen we met onze ogen dicht door de ruimte lopen en ons richten op onze andere zintuigen. Ook spelen we blinde schapen en een blinde wolf waarbij de wolf de schapen moest pakken. Als je gepakt werd riep je “dood” en deed je een monoloog. Soms wisselden de wolven ook. Zo stond ik een keer tegen Ad aan en werd ik daarna wolf, ik kan hem gelijk grijpen. Vervolgens speelden we een ziende bewoner in een  huis die blinde verhuizers over de vloer kreeg die zijn huis kwamen inrichten, hilarisch. Grappig hoe Frank de baby spullen maar niet in de baby kamer kon krijgen. Iets wat ook ingewikkeld was deden we daarna. Twee spelers vertelden  tegelijk een verhaal en als Martijn daarom vroeg moest je vertellen wat de ander daarnet verteld had. Echt heel lastig, als je het niet wist moest je overtuigend liegen. Als vervolg erop vertelden we in tweetallen enthousiast een verhaal. Schitterende verhalen. Martijn vertelde dat we daarna echt gingen improviseren, al kregen we geen kader, dat is wat we wel gewent zijn. Vijf spelers gingen naar de gang en kwamen één voor één op, dat was het. Er kwamen erg mooie scénes uit. Een gezin dat aan het opruimen was en daarbij een opa die voor het laatst mee was, een aantal spelers die in een yoga oord waren, een stel vreemde mensen die alsmaar vielen en Simon in de groep wilde hebben, een groepje spelers die bang was dat een box zou gaan ontploffen, als je Peter moest geloven kon dat elk moment gebeuren en een groep vrienden waarbij Ad moest uitleggen waarom hij met Nicole aan was gekomen, lekker ongemakkelijk. Het was wat bizar maar ook erg gaaf. Martijn leerde ons dat het vooral ging om wie en in de scéne zitten, om waar je bent en om wat de situatie is. Vooral het stellen van vragen stond centraal.


Helaas, ook deze middag liep af en daarmee ook het weekend. We moesten opruimen en inpakken. Daarna met zijn allen nog een drankje waarbij we allemaal onze tops benoemden. Dit keer kregen we een magneet van een hart omdat we tijdens het weekend allemaal ons hart hebben gegeven.


Ik vond het een heel fijn weekend en ben erg blij met onze groep. Wat een mooie mensen allemaal en wat fijn dat we samen deze fantastische hobby hebben.


Alles wat we hebben is nu, Leef!



Lieve groetjes Annemiek


 

 

  

 

 

 

 

04-11-2016 Amersfoort

Lieve Boer en Boerin uit Baexem,

 

Graag wil ik u bedanken voor dat wat u mogelijk heeft gemaakt. Zelf speel ik al het grootste deel van mijn leven amateur theater en ik heb op een landbouwschool gezeten, maar op het idee om een theaterboerderij te beginnen kwam ik niet. U kwam wel op dit idee en de uitvoering hiervan is briljant.

Vrijdagavond 28 november reed ik samen met Ad en Peter Baexem in, de omgeving konden we niet zien in het donker maar hoe langer we de onbekende wegen volgden, hoe dichter we bij uw boerderij aankwamen. Op die onvergetelijke avond zag ik hoe mooi de boerderij van binnen is. Iets wat denk ik vroeger een koeienstal is geweest, omgetoverd in een heuse herberg vol creativiteit.  Ik zag kunst aan de muur, sfeervol ingerichte hoekjes en slaapkamertjes, een keuken met uitzicht op grote zalen vol geweven stoelen en als klap op de vuurpijl een vleugel. Kortom, één ding wist ik zeker “hier gaan we veel beleven!”

 Boer en Boerin sorry dat Hans ook mee was en dat hij de hele nacht door ging met het maken van muziek. Het was niet onze opzet uw nachtrust te verstoren. De muziek vroeg om meer… we waren gewoon niet te stoppen.

 Zaterdagochtend kwamen er nog wat auto’s uw oprit op, Voorheen met Matthijs verzamelde zich om theater te gaan maken.  Nu pas zag ik in wat voor een prachtomgeving de boerderij stond en wat heeft u een ruimte!

Onder leiding van Eva Luining gingen we locatie theater maken en uw boerderij bleek een speelparadijs te zijn. Ik heb erg mooie scènes gezien en ik hoop ook echt dat u niet geschrokken bent. In ons spel is uw boerderij aangevallen door de Russen, we hebben alles uit de kast getrokken om bunkers te bouwen. Simon heeft gewapend met een houten geweer uw weiland door geslopen en uw omgeving onveilig gemaakt, niet voor niets dat Olga hem doodschoot. Peter is in de stal vermoord met een riek. U moet weten dat de buren kunnen denken dat er op uw zolder sprake was van overspel. De auto die over uw erf scheurde was van Berend-Jan, hij probeerde uw leven te redden tijdens een kernongeval. Mireille heeft de motorclub bij u in huis gebracht om sinterklaas te vieren en in de nacht heeft Joy iedereen verslonden verkleed als weerwolf. Nicole was aan het daten met mijn man en vraag het maar aan Annemarie, zij heeft als buurvrouw alles gezien. Lieve Boer en Boerin er is zoveel gebeurt die bewuste zaterdag dat ik u niet alles durf te vertellen.

 Ik heb gelachen en gehuild en het hield niet op. Zondag kwam Annet de Boer ons trainen in story telling. De meest mooie en ontroerende levensverhalen zijn uitgespeelt. Nicole heeft ons verteld over een kleine jongen die te vondeling is gelegd, misschien heeft u hem horen huilen. U had een snoep fabriek in uw tuin waar Folkert de leiding over had en Ad heeft een boot bij u in de zaal gedoopt, we hebben in een reuzenrad gezeten en zaten vast in de lift. Olga ontpopte zich als non en Annemarie heeft als dierenarts een kalfje ter wereld gebracht. Uw keuken is optimaal gebruikt door  Hans en Mireille, vond u de soep ook zo lekker?

 Tot slot wil ik mijn excuses aan u aanbieden Boer en Boerin, voor het overhoop halen van uw boerderij. Simon had uw kaars niet hoeven pakken, maar wat konden we anders gebruiken als kanon. Ook had Joy uw servies niet kapot willen laten vallen, maar hoe had u gereageerd als al uw koeien dood waren. En mocht u toch nog klachten krijgen van de buren, misschien kunt u zeggen “het was maar spel”.

 Lieve Boer en Boerin, ik vond dit het leukste weekend van het jaar. Ik ben geroerd geraakt door het warme nest dat Voorheen met Matthijs voor mij is en die eer is aan de spelers, maar door u prachtige initiatief konden wij schitteren in wat wij het liefste doen. Bedankt voor het spelen!

 

Groetjes Annemiek

P.s. Mag ik volgend jaar nog eens bij u logeren?

 

Soms krijgen we opdrachten waarbij het een feestje is om er bij te mogen zijn, zo was het ook vanmiddag bij het 15-jarig jubileum van Weekendtref. Weekendtref is een ontmoetingsplek voor (ex)cliënten van de GGZ voor in het weekend. Vanmiddag was er een feestelijke middag. Hans, Nicole, Peter, Ad en ik hadden het geluk daar bij te kunnen zijn.

Na een lekker gebakje en een kopje koffie begonnen de optredens in de gymzaal die voor deze gelegenheid was omgebouwd tot heus theater. Voor de pauze waren het de bezoekers van weekendtref die de optredens verzorgden. Heel bijzonder. Zo waren er verschillende mensen die een gedicht voor droegen, één zelfs onder begeleiding van een zeer grappige doventolk. Of de gedichten nu zelf geschreven waren of niet, het waren erg mooie teksten. Zo ging er ook een gedicht over hoe mooi het zou zijn als je een zonnestraal kon kopen, dan kon je vele mensen uit hun depressie helpen, ik vond dat zo mooi gevonden. Er waren ook twee vrouwen die elk een lied gezongen hebben, zo mooi. En er was een man die verkleed als celine dion een lied van haar playbackte, vol overgave en passie. Er werd ons een nieuw lied geleerd en er was een erg grappige en slimme taal quiz.  Ria werd in het zonnetje gezet omdat zij voor alle bezoekers kaarten maakt als ze jarig zijn, dit keer kreeg ze zelf een mooie kaart. Net voor de pauze kwamen er een aantal koks op om pauze hapjes uit te delen.

Na de pauze mochten wij de planken op. Het was erg leuk om te doen, we kozen er voor om de wat snellere games te spelen. Zo deden we de spacejump, drie verhalen op een bankje, marktplaats, het huwlijksaanzoek en nog veel meer. We hebben ook een scene met de bus gedaan voor Wim, omdat hij altijd erg leuke uitjes organiseert voor de bezoekers van Weekendtref. Peter en Nicole heeft de contact advertentie gedaan en daarbij bleek Nicole een nogal rare tik te hebben, ze schudde steeds door elkaar. Wij zelf, maar ook het publiek lag dubbel van het lachen. We hebben de middag afgesloten met een sprookje in één minuut. We kregen roodkapje en speelden het sprookje steeds sneller, uiteindelijk zelfs is 15 seconden.

Het was een erg leuke middag en ik had het ook niet willen missen.Wat ik ook erg mooi vond om te horen was een uitspraak van een dame die de hele middag in het publiek had gezeten en die ik veel had zien lachen. "Het was zo leuk vanmiddag, ik kan er weer een hele tijd tegen aan." Dat zegt voor mij genoeg, daar doen we het met zijn allen voor. Toen we naar huis gingen kregen we ook allemaal een doosje met plantjes mee voor in de tuin, erg leuk.

 

Hier nog een gedicht wat vanmiddag voor is gelezen. Het is geschreven door de stadsdichter van Amersfoort, Nynke Geertsma, ter gelegenheid van 15 jaar weekendtref.

 

Als je het treft

Geluk, het zit in kleine dingen,

Zo is ons ooit eens geleerd.

En bovendien wordt vaak beweerd

Dat je ’t geluk zelf af kunt dwingen.

 

Als je een schaal hebt geboetseerd,

Als je een schoen past zonder wringen,

Als je een merel plots hoort zingen,

Als je een vriend  met een bezoek vereert.

 

Als je boter op een broodje smeert,

Als je over slootjes heen kunt springen,

Als je in je eentje staat te swingen,

Als je naar het goede doel gireert,

 

Dan voel je ’t geluk in kleine dingen,

Die groter worden elke keer.

En als je het treft, komt ’t steeds weer

En hoef je ’t nooit meer at te dwingen.

 

 

Lieve Groetjes Annemiek

 

“In de zes jaar dat ik, Annemiek, bij Voorheen met Matthijs speel heb ik op heel wat locaties gestaan in Amersfoort. De Instee, Ervarea, de War, poppentheater Toermalijn en zelf in de Verkeerstuin… maar nog nooit speelde ik in de Vlindertuin van het Soesterkwartier. En nog nooit speelde ik samen met een klarinetensemble. Zondag 10 september was dit allemaal wel het geval. We mochten meedoen met het klarinetensemble Wilskracht, hoe gaaf is dat? We mochten niet alleen scènes tussen hun nummers doorspelen, we mochten zelf meespelen. Ik op een echte klarinet, ik voelde mij zo stoer. Oké, we speelden niet echt mee, het was meer een soort van playbacken. Maar het leek wel heel echt. Ik kreeg na afloop zelf de opmerking dat het zo knap was dat ik soms speelde zonder het bladmuziek te lezen, deze man dacht dat ik echt speelde.

Tussen de muziekstukken door speelde we scènes. Ik had een monoloog over hoe ik bij het ensemble ben gekomen en stoorde Peter met appjes, die dit op zijn beurt erg irritant vond. Maar wat wil je, Peter was de beste van ons allemaal, ik wilde alles van hem weten. Joy speelde dat ze getrouwd was met Ad, Ad die liever mondharmonica speelde, een heel bijzonder huwelijk dat was het. Hans legde het hele ensemble stil omdat hij te laat had ingezet, Nicole probeerde dirigent Anne van haar plek te verdrijven en Simon met zijn bekkens.  Ja, Simon miste vaak net  zijn moment, tot hij op het laatst door een kindje uit het publiek geholpen werd, toen pakte hij zijn moment; BENG!”

Voorheen met Matthijs speelt improvisatietheater op vele manieren. Hou ons in de gaten via facebook, dan ben je op de hoogte van waar en wanneer we optreden. Heb je zelf ook improvisatie ervaring en zou je graag meespelen. Stuur een email naar This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. en kom auditeren. Ook kun je ons uitnodigen voor een voorstelling of evenement.
Hopelijk tot ziens. Hartelijke groet Annemiek